Blog vier: oog in oog met een olifant

Vrijdagochtend 09 oktober om 06:00 was het dan zover. Een weekend waar ik toch wel heel erg naar had uitgekeken, we gaan op safari!! De nacht van tevoren regent en onweert het enorm waardoor de stroom is uitgeschakeld. Onze telefoons en fototoestellen konden dus niet helemaal opladen en dit is best balen. We ontbijten met kaarsjes aan en gaan in het donker naar de wc. Het duurt hierdoor allemaal wat langer maar om 06:10 zijn we dan echt klaar om te gaan! We worden vergezeld door onze gids Walter en zijn nichtje Cindy (die achterin al helemaal klaar zit met haar Ipad om foto’s van de dieren te maken).
Het verbaast me hoe druk het al is op straat om 06:10 ’s ochtends. Overal zijn al kleine marktjes en lopen mensen rond. Het is vandaag Independence Day in Oeganda dus het zal onderweg ook wel al drukker zijn op de weg. Na ongeveer een half uur rijden worden we aangehouden door een politieagent. Deze man begint met een verhaal over dat zijn lichten nog aanstaan en probeert Walter een boete te geven. In plaats van de boete te ontvangen geeft hij de agent een geldbriefje en dan is het probleem opgelost. Een boete omdat je lichten aanstaan, heel gek. We mogen verder rijden en na een tocht door de prachtige omgeving van Oeganda komen we om 09:00 aan bij het neushoornpark, Ziwa Rhino Sanctuary. Dit is de enige plek in Oeganda waar ze neushoorns hebben. Op het weggetje naar het park toe zien we al wat verschillende hertjes en velvet monkeys. We melden ons aan bij de receptie van het park en krijgen een gids toegewezen. Hij vertelt ons dat de neushoorns nog altijd wild zijn en dat je heel hoog in een boom moet klimmen wanneer de neushoorn je aanvalt. Gelukkig heb ik goede schoenen aan! We gaan nog een stukje met de auto en stoppen dan midden in het bos. We stappen hier uit en moeten helemaal stil de gids volgen. Al snel zien we een groepje van drie neushoorns tussen de bomen staan. We zien ze nog niet heel goed, maar dit is al gaaf om te zien. We nemen snel wat foto’s en lopen dan door. We komen bij een wat meer open plek en zien hier opnieuw een groep van drie neushoorns staan. Ze lopen lekker te eten en schenken geen aandacht aan ons. Helaas zien we ze wel veel van de achterkant waardoor je zijn hoofd niet mooi op de foto krijgt. De gids besluit het voor gezien te houden, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik vertel hem dat ik ook nog wel een mooie foto wil van zijn hoofd en niet alleen maar een foto van zijn kont als herinnering wil. We hebben genoeg geld hiervoor betaald, dan wil ik ook nog wel iets van de voorkant zien. De gids neemt ons mee om de neushoorn heen en we vinden een mooie plek precies voor de neushoorn. Wat ben ik blij dat ik dat heb gezegd! We staan nu op zo’n 4 meter afstand van de neushoorn en kunnen hem fantastisch mooi vanaf de voorkant zien. Wat gaaf is dit! Na enige tijd hier te hebben doorgebracht gaan we dan toch verder. We passeren nog twee slapende neushoorns en komen dan terug bij de auto. We stappen in en vervolgen onze weg richting het National Park. In de auto kijk ik mijn foto’s nog eens terug en besef me dat dit toch wel heel bijzonder was. Deze beesten zijn fantastisch mooi om in het wild te zien en dan kon ik er ook nog zo dichtbij staan!
We horen al geruime tijd een gek geluid wanneer de auto remt en Walter besluit om er toch even naar te laten kijken. Wij de “garage” zeggen ze dat het maar vijf minuutjes duurt en dat we zo weer verder kunnen. Wij blijven in de auto wachten terwijl er allemaal mannen onder de auto kruipen en aan de slag gaan. Na 15 minuten prutsen gaat ineens de hele achterband eraf en wordt er allemaal olie gehaald. Na een hoop gepruts wordt de band er weer opgezet en hopen wij dat we weer verder kunnen. In plaats daarvan lopen ze naar de andere kant en gaan ook die achterband eraf halen. Het is inmiddels enorm heet geworden en we stappen toch maar uit de auto. We verruilen onze lange broek gelijk even voor een korte en gaan staan wachten. Na ongeveer 45 minuten gaat ook deze band er weer op en krijg we het teken dat we verder kunnen. Ik vraag nog wel even of alles echt werkt en we wel veilig zitten. Ik word gelijk vierkant uitgelachen en ze verzekeren me dat alles wel goed zit. We vervolgen onze weg weer en halen iets verderop een lunch om op te eten in de auto. In een zilver bakje krijg ik mijn salade en ik hoop maar dat er een vork bij zit. Ik open het bakje en tref daar helaas geen vork aan. Dan maar met je handen achterin de auto de slablaadjes, stukjes ei en tomaat naar binnen werken. Een uurtje later komen we aan bij de ingang van het park. We sluiten ons aan bij de rij wachtende mensen en kunnen na ongeveer 20 minuutjes naar binnen rijden. Het eerste deel van de tocht bestaat uit een tropisch regenwoud en hier zien we al snel allemaal bavianen en andere aapjes rondlopen. Ook komen we langs twee auto’s die op hun gek op de weg liggen.. Toch wel even schrikken als je daarna zelf nog twee dagen in het park rond gaat rijden. Het feit dat Walter zelf niet van lage snelheden houdt, stelt me al helemaal niet zo gerust. We rijden verder door het regenwoud en treffen ineens een buffel aan midden op weg. Heel gek dat je dat zo ineens tegen kan komen. Walter houdt de vaart er flink in en daardoor halen we nog net op tijd de pont de Nijl over. We varen de Nijl over en zien al enkele Nijlpaarden. Vanaf de andere kant van de Nijl kom je op de Savanne en het duurt dan ook niet lang voordat we de eerste giraffen en herten zien! Wat is dat gaaf!! Je ziet ze ineens in hun natuurlijke omgeving en vooral de giraffen zijn waanzinnig mooi. Er staat er één vlak langs de weg en we mogen de auto uit om foto’s te maken. We gaan zelfs boven op het dak van de auto staan en kunnen op de manier mooi op de foto met de giraf. We rijden nog verder en zien een hele kudde met antilopes en andere herten over de Savanne rennen, net als in een natuurfilm. Wat is dat mooi om te zien, heel onwerkelijk. De tijd begint te dringen en we beginnen aan onze weg terug naar de pont. Morgen hebben we de hele ochtend om hier weer te rijden en dan gaan we op zoek naar nog andere dieren. Wanneer we aankomen bij de pont hangt er een gigantische, zwarte wolk precies boven ons hoofd. De Nijl gaat helemaal tekeer door de wind en de palmbomen staan helemaal scheef. Desondanks vaart de pont gewoon door en midden in dit weer moeten wij de Nijl. Ik vond dit verschrikkelijk eng, maar gelukkig kwamen we veilig aan de overkant. We rijden in de storm naar onze camping en worden even tijdelijk gedropt op de veranda. De wind vliegt hier keihard doorheen en het is inmiddels gaan donderen en regenen. Na 20 minuten krijgen we de melding dat onze tent klaar is en op dat moment is het gelukkig net een beetje gaan liggen. Bij onze tent treffen we gelukkig drie bedden aan en hoeven we (in tegenstelling tot wat wij hadden verwacht) niet gescheiden te slapen. We stappen snel onder de douche (die in de openlucht was en heeeeeeeel koud) en gaan dan avondeten. Het was een enerverende dag en we vallen dan ook al vroeg in slaap, heel benieuwd wat we morgen allemaal gaan meemaken!
Zaterdag 10 oktober.
De wekker gaat alweer om 05:00 uur, Sandra is vandaag jarig!! We maken ons klaar voor de dag en halen om 06:15 ons ontbijt op. De zon komt inmiddels op en we hebben vanaf de veranda een prachtig uitzicht over het regenwoud, de Nijl en de opgaande zon. Om 06:30 stappen we in de auto en gaan weer richting de pont (dit moet zo vroeg omdat midden op de dag de dieren allemaal liggen te slapen). Vanaf de pont zien we weer allemaal nijlpaarden en opnieuw de opgaande zon. Wanneer we over de Savanne rijden zien we al snel weer allemaal giraffen, wilde zwijnen, verschillende soorten hertjes en zelfs stokstaartjes. We stoppen vandaag niet om ze te fotograferen, want we hebben een andere missie! We willen vandaag graag een leeuw en olifanten zien! We beginnen in het gebied waar de leeuw vaak gespot wordt, maar helaas krijgen wij niks te zien. Hij had zich vast heel goed verstopt. Vanaf het leeuwengebied komen we bij een hippo pool. Een meertje wat helemaal vol zit met nijlpaarden. Een heel apart gezicht om er zoveel bij elkaar te zien! Vlakbij de hippo pool is een klein watertje waar een hele kudde met buffalo’s staat te drinken, zelfs met wat kleintjes erbij!! Vanaf hier gaan we verder op zoek naar olifanten. Onderweg zien we al wel wat voetafdrukken en hele grote drollen, dus ze kunnen niet ver weg zijn!! En dan ineens zien we wat!! Langs de Nijl lopen twee olifanten achter elkaar. We stoppen snel om een foto te maken wanneer een andere auto ons tegemoet komt rijden, de gids in de auto vertelt ons om door te rijden omdat er daar veel meer staan. We rijden snel verder en zien ze dan staan, een kudde met wel 20 olifanten vlak langs de weg. Voor mij was dit één van de prachtigste momenten, omdat ik dit dier wel heel graag wilde zien. Ze stonden allemaal lekker te eten en het was een prachtig gezicht. Iets verderop staken nog meer olifanten de weg over waardoor de kudde uiteindelijk uit zo’n 40 olifanten bestond. Er lopen allemaal kleintjes bij en de grote olifanten zijn daardoor enigszins agressief. Ik wilde graag uit de auto om een mooie foto te maken maar de olifanten waren te dreigend. Dit werd nog eens bevestigd toen we verder reden en er een olifant recht op ons af kwam lopen. Ik heb olifanten nooit al gevaarlijk beschouwd, maar op dat moment zat mijn hart toch ook wel even in mijn keel. Walter is zachtjes achteruit gereden en de olifant liep van ons weg. Spannend momentje even!! De rest van de tijd rijden we verder door het park en genieten van dit prachtige en bijzondere uitzicht en alle dieren die je tegen komt. Rond 12 uur zijn we weer terug bij de pont en gaan lunchen bij ons rust kamp. Om 14.00 uur stappen we op een rondvaartbootje die ons over de Nijl naar de watervallen zal brengen. Gedurende een vaart van 2 uur zien we heeeeeeeel veel nijlpaarden, een olifant en hertjes bij de waterrand en zelfs wat krokodillen!! We stappen vlak bij de waterval uit en beginnen aan een klim van een uur naar de top van de waterval. Het is verschrikkelijk warm en de klim is vrij steil. Al snel loopt het zweet over ons gezicht en zijn we blij met de waterflesjes. We stoppen twee keer voor een waanzinnig uitzicht en na een uur zijn we dan eindelijk boven. Het water klettert met een enorme snelheid naar beneden (één van de krachtigste watervallen van de wereld) en dit is een prachtig gezicht. Na enkele minuten komt Walter aan met een koelbox en een fles witte wijn voor Sandra haar verjaardag. Daar staan we dan, boven aan de Murchison Falls, vol in de zon, een prachtig uitzicht en een wit wijntje. Wat een geluksmomentje was dat, prachtig!! Na een uurtje heerlijk genieten op deze bijzondere en mooie plek besluiten we om terug te gaan. Na ongeveer 20 minuten rijden stop de motor er ineens mee. Heerlijk die Afrikaanse auto’s!! Gelukkig zie ik al snel dat er vonkjes af springen bij een kabel die is losgeraakt (en dat zelfs met een wit wijntje op!). Heel primitief maakt Walter dit weer vast en ik vraag me af of we wel veilig weer thuis komen. Gelukkig blijft de auto het doen en komen we weer veilig aan bij ons Rest Camp. We nemen weer een heerlijke koude douche tussen de libellen, hagedissen en andere grote vliegende dieren en gaan lekker avondeten. We kruipen er vanavond weer vroeg in en hopen maar dat er geen nijlpaard komt om ons wakker te maken (dit kon namelijk echt gebeuren haha!).
Zondag 11 oktober.
We kunnen vandaag “uitslapen”, de wekker gaat om 08:15. We kunnen even lekker ontbijten en om 09:45 stappen we weer in de auto. In plaats van dezelfde route terug te nemen, merk ik al snel dat we een andere route nemen. We zijn na 15 minuten alweer het park uit en komen ineens bij allemaal dorpjes terecht. Dorpjes waarbij mensen wonen in huisjes gemaakt van klei, huisjes die vaak niet eens helemaal af zijn. We dachten best wat armoede gezien te hebben in Kayunga (ons dorpje), maar dit is de echte armoede die je kent van de televisie. Zodra ze het geluid van onze auto horen komen er allemaal kindjes naar het zandweggetje gerend die heel hard beginnen te schreeuwen en zwaaien. Normaal word ik hier altijd wel vrolijk van, alleen dit raakt me toch wel een beetje. De kinderen staan in kapotte, gerafelde of zelfs helemaal geen kleren met een grote glimlach op hun gezicht. Voor ons dit armoede zoals ik het nog nooit heb gezien, maar deze kinderen zien er zo vrolijk uit. Een heel dubbel iets. We komen ook nog langs slootjes waar mensen hun kleding staan te wassen of zichzelf aan het wassen aan. Een heel bijzonder gezicht. De weg waarop we rijden is verschrikkelijk en na bijna een uur rijden zijn Sandra en ik achterin zo misselijk geworden, dat we hopen dat het bijna klaar is. Gelukkig komt er daarna een stuk asfalt en rijden we de berg op. Vanaf bovenop de berg heb je een prachtig uitzicht over Lake Albert. Het meer is gigantisch groot en ziet eruit als een zee. Walter wil er nog heen rijden met ons maar wij gaan liever terug richting ons huisje. We moeten nog boodschappen doen onderweg en hebben geen zin meer in de hobbelede weggetjes. We stonden in een dorpje om te lunchen en gaan dan richting de hoofdstad voor de boodschappen. Het stuk wat we nog moeten rijden is enorm lang en Walter lapt dit stuk ook elke bestaande verkeersregel aan zijn laars. Hij rijdt enorm hard en haalt op de meest onmogelijke momenten andere auto’s in. Na enkele uren rijden zijn we dit enorm zat en hopen we dat we er snel zijn. Het duurt helaas langer dan verwacht maar gelukkig komen we wel helemaal heel aan bij de supermarkt. We vliegen hierdoorheen en halen boodschappen voor de laatste 2,5 week, zodat we niet meer terug hoeven. Walter vliegt daarna ook weer keihard terug naar ons dorpje en rond 18:30 zijn we dan eindelijk terug in ons huisje. Helemaal verrot eten we nog snel een soepje en praten we nog even na over dit fantastische weekend waarin we zoveel bijzondere dingen hebben gezien en meegemaakt.

Op maandag hebben we nog een dagje vrij om even bij te komen van het weekend en ons voor te bereiden op de komende week op school. We wassen gelijk even onze safarikleding want dat was allemaal oranje van het stof. Op dinsdag beginnen we weer op school en ik heb een dagje in P3. Deze kinderen zijn echt fantastisch en maken het weinig slaap van het afgelopen weekend weer helemaal goed. Op woensdag en donderdag gaan we verder met het remedial teachen van de leerlingen in P1 en P2. In P1 konden we woensdag zien dat ons werken toch zijn vruchten afwerpt. Enkele leerlingen zijn vooruit gegaan met lezen en zelfs één leerling met grote sprongen! Het is fijn om te zien dat we echt iets bereiken nu bij deze leerlingen. Onze materialen zijn inmiddels ook bijna af. Zo zijn de flitskaarten met alle tafels voor in P3 gelamineerd en geknipt dus die gaan binnenkort de klas in. De klokjes voor in P2 zijn gelamineerd en geknipt en worden volgende week in elkaar gezet. En als laatste is het nepgeld voor in PP en P1 ook gekleurd, gelamineerd en geknipt en is op vrijdag in PP geïntroduceerd en gelijk ingezet. Het is leuk om te zien hoe de materialen af en toe al worden gebruikt en hoe blij de docenten zijn met wat je ze geeft. Op vrijdag hebben we ook klassenregels ontworpen in PP en deze op een groot vel in de klas gehangen, in de middag hebben we met PP en P1 een muziekles gedaan. Proberen liedjes te zingen met 70 enthousiaste leerlingen bleek geen makkelijke opgave. Na een uurtje zingen en dansen waren wij dan ook helemaal verrot, maar de docenten enorm enthousiast.
We gaan alweer de laatste week in en het besef is er inmiddels dat dit alweer onze laatste volle week is. De tijd gaat ineens zo ongelooflijk snel en ik weet af en toe niet of ik daar blij mee moet zijn. Aan de ene kant mis je je familie thuis en wil je die graag weer zien, aan de andere kant zijn we hier nog helemaal niet klaar en kunnen we nog zo veel voor de kinderen betekenen. Daarnaast heb ik uit berichten uit Nederland begrepen dat het enorm koud is daar, dus blijf ik toch nog even liever hier in de 35 graden!!

Vanwege het beperkte internet op school kunnen er helaas deze keer geen foto's bij!!